Η Διακήρυξη της Βουδαπέστης
«Όπου δεν υπάρχει όραμα, οι άνθρωποι πεθαίνουν» Παροιμίες 29:18, Παλαιά Διαθήκη
«Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί από το ίδιο επίπεδο της συνείδησης που το δημιούργησε» Albert Einstein
1. Εμείς, τα μέλη του Συμβουλίου Παγκόσμιας Σοφίας (World Wisdom Council), έχουμε δεσμευτεί να αντιστρέψουμε τις σύγχρονες τάσεις προς το χάος και την καταστροφή. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει εποικοδομητικά, ότι ένας νέος πολιτισμός μπορεί να δημιουργηθεί. Καλούμε τις κυβερνήσεις, τις επιχειρήσεις, τους εκπαιδευτικούς, τους καλλιτέχνες, τους επιστήμονες, τους ακτιβιστές και όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες να ενώσουν τη δέσμευσή τους με τη δική μας. Καλούμε τους ανθρώπους σε κάθε τομέα της κοινωνίας να συνειδητοποιήσουν την κρίσιμη φύση της παγκόσμιας κατάστασης και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη της νέας σκέψης και δράσης ώστε να επιφέρουν τις απαραίτητες αλλαγές.
2. Οι σοφοί άνθρωποι όλων των παραδόσεων μας έχουν συμβουλεύσει να βλέπουμε την ανθρωπότητα ως μια οικογένεια, να τιμούμε την ιερότητα της ζωής και της δημιουργίας, να καλλιεργούμε την αγάπη και την ευσπλαχνία και να εφαρμόζουμε τον χρυσό κανόνα του να συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως θέλουμε να συμπεριφέρονται σε εμάς τους ίδιους. Για πρώτη φορά στην ιστορία, η εφαρμογή αυτής της σοφίας αποτελεί όχι μόνο μια προϋπόθεση για προσωπική ανάπτυξη και εκπλήρωση, αλλά και προϋπόθεση για την ανθρώπινη επιβίωση.
3. Ούτε η κατάρρευση στο χάος, ούτε η εξέλιξη σε ένα νέο πολιτισμό είναι προδιαγεγραμμένη. Το μέλλον δεν πρόκειται να προβλεφθεί, πρόκειται να δημιουργηθεί. Μπορεί να διαμορφωθεί αποφασιστικά από κάθε ανθρώπινη ύπαρξη προικισμένη με συνειδητότητα και συνείδηση. Υπάρχουν εφαρμόσιμες εναλλακτικές λύσεις στον τρόπο που κάνουμε τα πράγματα στον κόσμο σήμερα, οι οποίες θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να εκτρέψουμε τις τάσεις που μας κινούν προς την κρίση και να προετοιμάσουν το έδαφος προς έναν περισσότερο βιώσιμο και ειρηνικό νέο πολιτισμό.
4. Μια βασική αιτία της μη βιωσιμότητας είναι η δυσλειτουργική και εγωκεντρική σκέψη, η οποία δημιουργεί αντιλήψεις και προτεραιότητες που οδηγούν σε καταστροφική συμπεριφορά. Η βασική θεραπεία είναι ο μετασχηματισμός της επικρατούσας νοοτροπίας. Στο πλαίσιο αυτό η «νοοτροπία» αγκαλιάζει τα ορθολογικά όπως και τα διαισθητικά, τα γνωστικά όπως και τα συναισθηματικά στοιχεία : το πλήρες πεδίο της ανθρώπινης συνειδητότητας.
5. Οι μεγάλες παραδόσεις της σοφίας της ανθρωπότητας, της ανατολής και της δύσης, του βορρά και του νότου, συμφωνούν ότι τα ερωτήματα θεμελιωδών ζητημάτων είναι ένα ζωτικής σημασίας βήμα στην αφύπνιση της σοφίας, δεδομένου ότι μας βοηθούν να δούμε και να βιώσουμε την απαραίτητη σύνδεση μεταξύ της συνειδητότητάς μας και της άμεσης απτής επίδρασής της στη ζωή μας. Αυτές οι ερωτήσεις ξυπνούν υψηλότερες, πιο ολοκληρωτικές μορφές της νοημοσύνης, οι οποίες μπορούν να εισάγουν τη λύση, τη διάλυση και την επίλυση των προβλημάτων που όλοι αντιμετωπίζουμε αυτή την περίοδο.
6. Υπάρχουν μερικές θεμελιώδεις ερωτήσεις που πρέπει να αναλογιστούμε, όπως:
– Μπορούμε να κάνουμε τον πλούτο, τη δύναμη και την τεχνολογία να μας υπηρετούν αντί να μας υποδουλώνουν;
– Μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσα μας και μεταξύ μας χωρίς να ζούμε σε ειρήνη με τη φύση;
– Μπορούμε να έχουμε έναν ειρηνικό και βιώσιμο κόσμο χωρίς κατανόηση του πως οι άλλοι βλέπουν τον κόσμο;
– Μπορούμε να αγνοήσουμε την εγγενή σοφία που υπάρχει στους παραδοσιακούς πολιτισμούς καθώς και στα μικρά παιδιά, όταν διαχειριζόμαστε τη ζωή μας στις σύγχρονες κοινωνίες;
– Δεν πρέπει να εξετάσουμε αν οι σύγχρονες πρακτικές φέρνουν αληθινά τη δικαιοσύνη στο νόμο, τη θεραπεία στην ιατρική και τη βιωσιμότητα στη διαχείριση της πολιτικής και της επιχείρησης;
– Μπορούμε να μετασχηματίσουμε εγκαίρως την επικρατούσα εξύμνηση της πλεονεξίας, της σφοδρής επιθυμίας και της δύναμης σε μια νοοτροπία που φέρει τη σφραγίδα της αφιέρωσης στη δικαιοσύνη για όλους και στο σεβασμό για όλους τους ανθρώπους, είτε αυτοί ζουν μέσα στο δικό μας πολιτισμό και κοινωνία είτε σε άλλους;
Υπάρχουν επίσης πιο πρακτικές ερωτήσεις που θα πρέπει να κάνουμε. Για παράδειγμα: Που είναι η σοφία σε ένα σύστημα που :
– Παράγει όπλα που είναι πιο επικίνδυνα από τις συγκρούσεις που προορίζονται να λύσουν και υποκαθιστά μια λατρεία της βίας αντί ενός πολιτισμού της ειρήνης;
– Συνεχίζει να υποτιμά τις γυναίκες και εγκαταλείπει τα μισά από τα παιδιά του στην ένδεια και την πείνα;
– Δημιουργεί μια υπερπαραγωγή της τροφής, αλλά αποτυγχάνει να την καταστήσει διαθέσιμη στους πεινασμένους;
– Αψηφά τις ίδιες τις αρχές της αμεροληψίας και της δικαιοσύνης που ζητάμε από τα παιδιά μας να ακολουθούν;
– Προσδοκά τα άτομα να τηρούν το χρυσό κανόνα του να φέρονται στους άλλους όπως θα φέρονταν στον εαυτό τους, αψηφώντας όμως αυτόν τον στοιχειώδη κανόνα της αμεροληψίας στις σχέσεις μεταξύ των κρατών και μεταξύ των επιχειρήσεων;
– Αντιμετωπίζει μια γκάμα καθηκόντων και προκλήσεων, όμως βάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους στην ανεργία;
– Απαιτεί αδιάκοπη οικονομική και χρηματική ανάπτυξη για να λειτουργήσει και μην καταρρεύσει;
– Αντιμετωπίζει τα μακροπρόθεσμα και λειτουργικά προβλήματα, όμως βασίζει τα κριτήρια της επιτυχίας του σε βραχυπρόθεσμες λογιστικές περιόδους και στην καθημερινή συμπεριφορά των χρηματιστηρίων;
– Αξιολογεί την κοινωνική και οικονομική πρόοδο αναφορικά με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν και αφήνει έξω από τον υπολογισμό την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων και του επιπέδου της εκπλήρωσης των βασικών ανθρώπινων αναγκών;
– Δίνει πλήρη προτεραιότητα στη μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας της εργασίας (ακόμα και αν υπάρχουν εκατομμύρια άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι) αντί να βελτιώνει την παραγωγικότητα των πλουτοπαραγωγικών πηγών (ωστόσο οι περισσότεροι φυσικοί πόροι είναι περιορισμένοι και πολλοί είναι σπάνιοι και μη ανανεώσιμοι);
– Μάχεται τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό αλλά κατοχυρώνει τον «φονταμελισμό της αγοράς» (την πεποίθηση ότι η αγορά μπορεί να διορθώσει όλες τις αδικίες και να λύσει όλα τα προβλήματα);
7. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ερώτηση δεν είναι πλέον εάν μια θεμελιώδης αλλαγή έρχεται, αλλά εάν η αλλαγή θα είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο όταν θα έρθει και με πιο κόστος. Όσο πιο σύντομα προετοιμάσουμε το έδαφος προς τη θετική αλλαγή, τόσο λιγότερο τραυματικός θα είναι ο μετασχηματισμός και μικρότερο το ανθρώπινο, οικονομικό και οικολογικό κόστος του. Όλοι μας τώρα μοιραζόμαστε την ευθύνη της συνειδητοποίησης ότι ζούμε στο κρίσιμο σημείο του σύγχρονου πολιτισμού και για την αναγνώριση αυτού, απαιτούνται ενημερωμένη σκέψη και υπεύθυνη πράξη, για να μας φέρουν στο κατώφλι ενός πολιτισμού που είναι πραγματικά ειρηνικός και βιώσιμος.
http://www.clubofbudapest.org/clubofbudapest/index.php/en/
Υ.Γ. Το “ΦΩΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ” συνυπογράφει την παραπάνω διακήρυξη και δεσμεύεται να υπηρετήσει τους στόχους της.
