«Μια πνευματικότητα που είναι μόνο ιδιωτική και εγωκεντρική, που στερείται αυθεντικής πολιτικής και κοινωνικής συνείδησης, αδυνατεί να σταματήσει την αυτοκτονική πορεία της ανθρωπότητας. Από την άλλη πλευρά, ένας ακτιβισμός που δεν έχει καθαριστεί με βαθιά πνευματική και ψυχολογική αυτογνωσία και δεν έχει τις ρίζες του στη συμπαντική αλήθεια, τη σοφία και τη συμπόνια, θα διαιωνίσει το πρόβλημα που προσπαθεί να λύσει, όσο δίκαιες και να είναι οι προθέσεις του. Όταν, όμως, το πιο βαθύ πνευματικό όραμα παντρεύεται με μια πρακτική και ανιδιοτελή Κίνηση για να επανορθώσει όλες τις υπάρχουσες πολιτικές, οικονομικές, και κοινωνικές αδικίες, τότε γεννιέται μια ιερή δύναμη – η δύναμη της σοφίας και της αγάπης σε δράση. Αυτή τη δύναμη ορίζουμε ως πνευματικό ακτιβισμό».